Kultura dynastii Song

Dynastia Song (960–1279) była okresem niebywałego rozkwitu życia społecznego i kulturalnego w Chinach, sztuk wizualnych, muzyki, literatury i filozofii. Urzędnicy tworzący rządzącą imperium biurokrację, rekrutowani byli drogą surowych i długotrwałych egzaminów, których efektem było stworzenie szerokiej i dobrze wykształconej elity. Sztuka była wysoko ceniona w społeczeństwie, na co wpływ też miało upowszechnienie druku i zwiększenie liczby osób umiejących czytać i pisać.

Rządząca krajem konfucjańska gentry uznawała uprawiane przez siebie gatunki sztuki za bardziej wyrafinowane niż te, które tworzyli zawodowi artyści, zatrudniani i opłacani przez dwór. Zwłaszcza w malarstwie widać poważną zmianę stylistyczną między okresami Północnej (960–1127) i Południowej (1127–1279) dynastii Song, na co częściowy przynajmniej wpływ miało upowszechnienie się politycznych ideałów neokonfucjańskich na dworze.

Miejska populacja korzystała z szerokiej gamy rozrywek, od przedstawień scenicznych po urozmaicone posiłki w licznych restauracjach serwujących regionalne kuchnie wszystkich zakątków cesarstwa. Obchody tradycyjnych chińskich świąt w miastach i na wsiach były okazją do festiwali i jarmarków, a bogato zaopatrzone targi i place dostarczały wykwintnych ubrań i ozdób.